Arzuhal / 3 Şiiri - Yavuz Doğan

- Bu son sözümdür beyim.-

`` Ne Firavun ne Nemrut ne Sezar kaldı beyim,
Hepsinin arkasından bir mezar kaldı beyim.``

Hayat denilen kumar öyle bir hâl aldı ki
Hep yeki arar oldu hileli zarlar beyim.
Gurur namert önünde öyle naçar kaldı ki
Konuşsan suç sayarlar, sussan kızarlar beyim.

Bu yüzden sus pus herkes, bu yüzden bomboş saha
Bu yüzden doğmaz güneş sürgün olmuş sabaha.
Ama ben susmuyorum ve hiç susmam bir daha
Çünkü kendine yontar olmuş hızarlar beyim.

Belli ki suçunuz yok, ama hep öyle dendi
Belli ki bir gerçeğin üstünde beyin fendi.
Hem artık sayenizde ne kul var ne efendi
Herkes kendi payına vatan pazarlar beyim.

Ne evlatlar büyüdü, birer melek (!) her biri
Memleketi kurtarmak işlerinin tabiri.
Ama öyle evlat ki bırakınız kabiri
Babasının ceddine söver, azarlar beyim.

Devlet denilen mülkü sokarken en derine
Tüm kalemler kırılıp silah kondu yerine
Ve büyük sultanımın fermanı üzerine
Gölgesini seyreder oldu nazarlar beyim.

Karanlığa karanlık katarken birileri
Herkese iş yüklendi, yatarken birileri.
Üstelik bile bile batarken birileri
Doğmamış bebekleri şahit yazarlar beyim.

Ama siz de bilin ki, dalın inceldiği an
Tomurcuğun çatlayıp meyveyi deldiği an
Son sözün söylendiği, zamanın geldiği an
Size de üç metrelik bir ev kazarlar beyim.