Arzu Ve İsyan...

Çile denen boz kısrağa binmişim
Bir mum ışığına doğru giderim...
Savaşmışım durulmuşum dinmişim
Yüzümü yer gözlerimi diderim...

Karanlık gecenin bilmecesini
Çözdükçe dolaştı ilk hecesini
Yaşattım korkunun en yücesini
Beynimi kemirir, ruhumu yerim...

Zerre ışık verdi gözüne girdim
Şavkında dolandım, şevkine erdim
El aleme baktım, kendimi gördüm
Artık aynalara isyan ederim...

Gündüz hayalimde, gece düşümde
Ecinni güruhu gezer peşimde
Susuz pınarımda, yavan aşımda
Sıkıntıyı mesken tutmuş kaderim...

Ölüm fermanımı kendim yazarım
Kusurlu kendime kendim kızarım
Kendi mezarımı kendim kazarım
‘Ben’ düşmansa işte budur kederim...