Arzu Halim Şiiri - Ramazan Güleryüz

gece, ben ve bir de hiç olmayan sen
haa bir de hiç sönmeyen sigaram

bir belirsizlik, bir kördüğüm ya da kör dövüşü
gecenin karanlığında asılı bir tablo gibi

herşey silinmiş,
bütün renkler karanlığa,kana bulanmış
umutlarımı yitirdiğim gözlerin gibi
kara,kapkara

gözlerim bir ressam gibi
baktığı herşeye sensizliği resm ediyor

yüreğim ise kendini;
cami avlusuna bırakılmış piç gibi hissediyor
çaresiz,kimsesiz ve yarınından habersiz

bedenim,yüreğimden şikayetçi
ağır gelmiş ona bu sahipsiz sevgi

tüm bedenim benden bağımsız şimdi
yap-bozun parçaları gibi

düşüncelerim birer med-cezir
senle sensizlik arasında gidip geliyor

artık sen gelsen diyorum;

sahip çıksan bu sahipsiz sevdama

hayatın sihri bozulmasa

gözlerim baktığı herşeyi siyaha boyamasa

sevda denizimin med-cezirleri dursa

gönlümün kimsesiz çocukları kavgaya tutuşmasa

gönlüm sevda atını yalçın kayalıklara koşturmasa

ve

imkansızın peşinden koşturmasa