Şimdi bir hazan yaprağında ömrümün son sayfasındayım. Ümitlerim bana kızgın hayallerim perişan. Kaybolan gençliğimin son durağındayım. Bir hasret girdabında ruhum perişan.
Gitmek mi kalmak mı yoksa dönmek mi?
Hep bekleyen olupta bekletmemek mi?
Kırılan gönlümü ezip geçmek mi?
Kalbimin sarayında aşkım perişan
Ben haşre kadar yalnız seninim Yarab
Aşkınla tutuştum yanar gezerim,
Dünya döndükçe bu aşkın bendedir,
Nefsimi taşlara çalar gezerim.
Derde giriftar oldum derdimdir dermanım benim
Ey canımın cananı tendeki candan geçtim
Aşkın ile yanarak ben bu dünyadan geçtim
Bu yolda canım verince benliğim yere serince
Başım toprağa erdi dünden yarından geçtim.
Aşkını tattığım ogünden beri gözüm sen olarak gördü her yeri
Bir pervane olmuşuz uğrunda dönen, yanmışda sönmemişiz ebediyen
Sana adamışız canı cananı,görmemiş gözümüz senden başkasını
Uzanıp arşıalaya yükselmiş başımız,en yüksekten atmışız benliği yere
Güller olup açmışız gönül bahçelerinde derken dağılmışız ayrı yerlere
Korkmayız ecelden çünkü bin kere dönmüşüz biz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!