Arzu erkan Şiiri - Hakan Özüçelenk

Sen neredeysen ben oradayım.
Okul yolunda, evinin önünde...
Küçük kız artık kalbimi çaldın.
Başkasını bırakıp sana geldim.

Pişman değilim aşkı bana öğrettin.
Nasıl oldu anlamadım aklımdasın.
Aşk sabır ister bunu gösterdin.
Birden vazgeçilmez arzum oldun.

Ne zaman mı? dinle işte o gün.
Hani sen bana yürürken ateş düştü.
O an güneş daha parlak renkler canlı.
Artık her yerde seni görmek istedim.

Bu bir aşk değil sinsi yapılmış büyü.
İçimdeki volkan patladı her yerimi yaktı.
Aşkımın nedeni sensin, küçük çıyan.
Anladım ki... kalbim sahibini buldu.

İstanbul, seni sevince şimdi daha güzel.
Aşkı arayan hasret gözüm çok yorulmuştu.
O gülümsemen loş kalbimi ışıklandırdı.
Arzu artık kalbimin tapusunu aldı.

Yıllar önce Ağustos yazı seni seyrediyorum.
Pencerede o ben aşağıda kedi gibi.
O gülümsemene muhtacım, sensiz olamam.
Şimdi hayatta en çok istediğim o arzu.

İstanbul Fatih okul yolu gidip gelirim.
Seni görmek için sabah akşam gezerim.
Gördüğüm an artık başka alemdeyim.
Arzu erkan artık kalbime yazılı hicran,

Özledim o gülümsemeni, beni sevmeni.
Artık sevdiğini herkese ilan ediyorsun.
Gördüm duydum anladım ki... sevilmeye layık.
Aşkın adresi o, güzelliğin yönü, sonsuz arzu.

Şimdi anılarda kalan gülümsemeni anımsıyorum.
Hani o gördüm diye bağırıp bana yürümeni.
Beni gördüğünde hayretini sevgiyle bakışını.
Hiç unutamadığım o isyanını,seslenmeni..

Arzu erkan ,aşkımın nedeni şimdi uzak olsa da.
Yıllar geçti geride keşke ve pişmanlık sürekli.
Ama olsun senin tarafından az bile olsa sevilmek.
Arzu artık verdiği sevgin sonsuz yaşıyor.

İstanbul Fatih Halıcılar, böyle güzel görmedi.
Onu seven genç ondan hiç vazgeçmedi.
Kader yazdı şimdi böyle oldu yollar ayrıldı.
Arzu erkan aşkı hiç bir zaman kaybolmadı.