Arzu bitmiş tükenmiş ki

Seni düşünüyorum ,uykum kaçmış.
Kimbilir nerelerdesin? Hangi alemde?
Belki şimdi gün ışığı yakıyor.
Belki de geçmişi düşünüyorsun.

Belki İstanbul'u özlüyorsun yada ilk aşkını.
Hiç keşke diyor musun? ya da boş ver diyorsun.
Ama öyle değil di yıllar öncesi ruh halin.
Benden aşkının karşılığını bekliyordun.

Beni sorarsan ben mutluyum aradığımı buldum.
Zaten aşkını kazanmayı hiç hak etmedim.
Güzelliğine rağmen gurur ve kibirden uzaktın.
Üzgünüm sana aşkımı itiraf edemedim.

Yinede gözlerim konuştu. Hep yoluna çıktım.
Zaman geçtikçe aşkımın boyutu sonsuz oldu.
Ama ne yazık ki... aşkımızın ömrü doldu.
Bana öğrettiğin aşk sınavından kaldım.

Ağustos böcekleri erken öldü, o yaz.
Aşkın kışı çabuk geldi üşüttü hasta etti ayaz.
Bilseydim bunların olacağını biraz.
Yapmazdım inan hiç aşkına naz.

Bu aşkın katili benim melek kadar suçsuzsun.
Aşkında bir sabırı var daha çok küçük kızdın.
Oysa ben gittim ama hep sana gelenler vardı.
Artık okul yolunda beni göremedin ve mahallede.

Oysa aşkımız içimde özlem ile beslendi.
Bir yıl sonra yine karşına çıktım ama...
Maalesef artık gözlerin kör âmâ.
Kaldım sahipsiz İstanbul'da tek başıma.

Öfkem yok, sitemde hatta hakkımda yok.
Verdiğin emaneti zamanında almadım.
Sustum soruna bile yanıtsız kaldım.
Aşk beklemez ki... Arzu bitmiş tükenmişki...