Arzu arzusuz Şiiri - Hakan Özüçelenk

İçimde bir yıl tutamadım sevgim volkan.
Bir küçük gülümseme yeterdi hatta.
Belkide anlamlı bir bakış o da yeterdi.
Ama sen anlamsız baktın yüzüme.

Ne oldu o aşkının haline?
Kim bilir gittin kimin sözüne?
Senin için geldim İstanbul iline.
Koymuştum seni kalbim üstüne.

Yazık çok yazık oldu, umut vermedin.
Ne çabuk aşkımızı unutup ellere gittin.
Ben aşkımızı kalbime yazdım, sen sildin.
İstanbul şimdi Eylül'de kış gibi serin.

Dolaştım seni gördüğüm yerleri.
Meğer bir yılda arzu unutmuş beni.
İnanmadım baktım o soğuk ifadene.
Meğer girmiş arzu başka bedene.

İnanmak zor ama gerçek karşımda.
Bu damı gelecekteki genç başıma.
Hiç bakmadı çaresiz göz yaşıma.
Orada aşksız kaldım tek başıma.

Unutmak bunca hayal sonrası acı.
Hani seviyordun? yalancı.
Meğer aşkın gezinen kiracı.
Ahirette bu can senden davacı.

Ne desem boş arzu artık arzusuz.
Sensiz bedenim çölde susuz.
Bu Fatih İstanbul bana uğursuz.
Meğer sevdiğim çok duygusuz.

Ne vazgeçirdi bitmeyen aşkından?
Nerede o aşk ile bakan?
Alışmak zor bu haline inan.
Gidiyorum artık yaşam zindan.

Yıl bin dokuz yüz seksen eylül.
Aşk için alacağım bu mu ödül?
Kor aşkın meğer olmuş kül.
Arzu arzusuz. veremedim elimde gül.