Arzu Şiiri - Ebru Ünver

Gecenin bir vakti saclarimi oksayarak estin bir rüzgar gibi,
simdi hep o vakti bekler oldum geceleri
belki geldin yine, oksadin saclarimi,
belki bir buse bile biraktin beklerken uyudugum bir anda dudaklarima, uyumus kalmissam alismisken beklemeye yoluna,
kacirdim belkide yakalayamadim o bir vakitlik ani, yakalayamadim gölgeni bile
gözlerimden akan gözyasi misali geldin ve gittin kurudun gözlerimden öptügün o dudaklarima!
Belki gelmeyeceksin birdaha, ne sacimi oksamaya ne buse kondurmaya, islatmayacaksin dudaklarimi dudaklarinla, gözümden akan gözyaslariyla
Olsun ben bekleyecegim yinede o bir ani yine, biliyorum o an uyanacagim kacirmayacagim ve eriyecegim kollarinin arasinda
Hani bir oksamayla baslarsin saclarimi, inersin dudaklarima biliyorum geleceksin ben eriyene kadar kollarinda
Kollarinin arasinda kayip olurken, nefesim kesilecek nefesini cektigimde, terleyecegim tomurcuk tomurcuk, sesim bogulacak sevdami yüzüne inledigimde
Sicakligin en yüksek derecesinde olacak bedenim, yanacagim ates cemberinden cikmis gibi bedeninde