Arzın Depreniverdiği Gün

Depremden; feryadı arşa dayandı
Dört unsurdan biri yarıldı o gün
Elâziz, Malatya tipide yandı
Zemheride nâra girildi o gün

Göz ağlıyor köz gönüle düşünce
Zilzâl Sûresinden hüzünleşince
Fâni ebedîyle bütünleşince
Hicrân salıncağı kuruldu o gün

Mazlûm mağdur dertmendi dinler
Kan üstünden pirim toplar hainler
İmân fukarası sözde müminler
Hakkın hikmetine darıldı o gün

Yıl iki bin yirmi Ocak, zemher’e
Demişler ki: ataş düştüğü yere
Yakıp kül bırakır seyredenlere
İlâhi tokatlar vuruldu o gün

Yanmayan ocağın bacası tütmez
İlâhi kânûndur tegayyür etmez
Ecel; emâneti almadan gitmez
Mükâfat, mücâzat görüldü o gün

Mevtâ olan canın hâlini bildir
Gözü açık ise sevdiği kuldur
Gözü kapalıysa hatası boldur
Defteri eline verildi o gün

Feryâd edip dövse bile dizini
Geri getiremez oğul, kızını
Atan; el değil ki nefese közünü
Disketler yatağa sürüldü o gün

Kıymeti harbiyesi yok bedenîn
Kıyâmeti koptu ölüp gidenin
Habil baba ile Âdem dedenin
Tek, tek hesapları görüldü o gün

İSLÂMİ; dünyâdan çıkıp giden
Hâli pür melâli feryad edenin
Gazâbına düçar depremzâdenin
Kanayan yarası sarıldı o gün

29 Ocak 2020