Arz'ın Halîfesi Kılınmışım Ben

Gönlümde gül açar âşk-ın volkanı
Rasûl i Kibriyâ hâz’ı var bende
Kılınmışım; hilâfetin sultanı
Şeref şan yükselen mâzi var bende

Arz’ına hâlife kılmış Yaratan
En güzel vekilim olmuş Yaratan
Bana benden yakın gelmiş Yaratan
Hak yolun yokuşu, düzü var bende

Putperestler; bu esrarı anlamaz
Gardaştırlar birbirine eder naz
Karakış, İlkbahar, Sonbaharla Yaz
Dört mevsim her zaman sızı var bende

Allemelik külâhını süsleyen
Destânları kurumlatıp isleyen
İntihalle âşıklığı taslayan
Hiçoğlu hiçlerin közü var bende

Herhangi bir şeye lâyıksa illet
Onunla yaşâmak hakkıdır zillet
Fıtratına nâî ise bir millet (*)
Esfeli safilin tezi var bende

Hadise-i vak’a esrarı seyret
Görülen; zuhr eden büyük âlâmet
Diş gıcırdatıyor vakti kıyâmet
Melek İsrâfîlin kozu var bende

Baharda gül gülde bahar ne güzel
Âşk olunca leyl-i nehar ne güzel
Gülbaharda bahar gülde ne güzel
Lâlenin sümbülün nazı var bende

Şeytan oğluna der; uyuşuk, ağla
Nerde koca karı var ise avla
Narı cahimini tutuştur, kavka
Bu fânî âlemin dozu var bende

İmtihan olmak çün fâni dünyâya
Cenneti âlâ’dan çıkarak yaya
Elveda demeyen güneşe aya
Lânetli şeytanın sazı var bende

Eşrefi mahlûkât demiş Yaratan
Muhalifin şeytan demiş Yaratan
Süfli ruhun düşman demiş Yaratan
Kader-î İlâhî yazı var bende

Yunus kapıların eşiği iken
Mevlâna tevazu beşiği iken
İSLÂMİ: hikmetin aşığı iken
Bezm-i Elestü’nün sözü var bende

(*) Kötü, kara habrci, şom ağızlı