Arz-ı Ahval Şiiri - Mahir Başpınar

Üstüme üstüme sağılan bulut,
Boşa celallenme dağılmışım ben.
Çakarken şimşekler, gürler iken gök,
Feryat figan edip bağırmışım ben.

Bu âlemi yürüyerek dolaştım,
Kâh doğruyu buldum, kâh yoldan şaştım,
Tek başıma koca ummanı aştım,
Bir tas su içinde boğulmuşum ben.

Heybetiyle göğe yükselen dağlar,
Kaçamam kaderim ayağım bağlar,
Tek tek yok olurken ölüler sağlar,
Gölgemin üstüne yığılmışım ben.

Gönül kelamını döktüm kalemden,
Ruhumu besledim bu leziz demden,
Temeli olmayan fani âlemden,
Sanki konup göçen değilmişim ben.

Mahir’im yaşarken bu canım ten de,
Emanet bilirim o canı ben de
Ruhumu arıtıp, huşu içinde,
Beş vakit divanda eğilmişim ben.

Mahir Başpınar / 16.04.2023