Arz Şiiri - Mikail Özcan

Kader kırdı kalemimi, nedir bu hastalık
Varmı halimden eşin dostun haberi?
Bir nefes kadar yaşamak gelmiyor artık.
Tut elimden, uyandır beni terleten bu düşten.

Uyandır ki yaşadıklarımın bir rüya olduğunu bileyim.
Bileyim ki bir oh çekip kendime geleyim.
Kurtuldum artık etten, kemikten, maddeden.
Ruhum ile baş başayım arzın ortasında.

Artık isteyen istediğini yapsın, varsın istediğini desin.
Belki var kulağım ama artık gelmiyor sesin.
Daimi bir huzur içinde ruhum ve zihnim.
Artık o mefkurevi yerdeyim.