Gül tutan el, gül kokarmış, gül de sensin Efendim
Ümmetin olmak şereftir, cânda cânsın Efendim
Mescidin hep nûrlu cennet bahçesinden bir saray
Son Nebî’sin, son Rasûl’sun, El-Emînsin Efendim.
1,2 ve 4. dize --> Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / feûlün
3. dize -----------> Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta