Gül tutan el, gül kokarmış, gül de sensin Efendim
Ümmetin olmak şereftir, cânda cânsın Efendim
Mescidin hep nûrlu cennet bahçesinden bir saray
Son Nebî’sin, son Rasûl’sun, El-Emînsin Efendim.
1,2 ve 4. dize --> Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / feûlün
3. dize -----------> Fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
Kayıt Tarihi : 25.6.2024 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!