Artvinli Remzi Şiiri - Zeki Çalar

Yine gelsin, baş köşeye kurulsun,
Sohbete renk katsın Artvinli Remzi.
Gönlü hoş tutulsun, fikri sorulsun,
Hayatı anlatsın Artvinli Remzi.

Bire on eklesin, yüze bin katsın,
Her sözünü bilgisiyle donatsın.
Bizim gibi cahillere ters baksın,
Bir daha dert yansın Artvinli Remzi.

On iki yaşında köyden çıktın mı?
Gurbet ellerinde ter akıttın mı?
Parasız kaldın mı, hiç acıktın mı?
Desin de ağlatsın Artvinli Remzi.

Sen feleğin çemberinden geçtin mi?
Tarlalarda kuyu suyu içtin mi?
Kosa ile dikenli ot biçtin mi?
Sorsun da kaş çatsın Artvinli Remzi.

Düşünsün taşınsın, yine eklesin,
Derede beklesin, kamyon yüklesin.
'Hasret çektiniz mi beyler siz? ' desin,
Gurbeti anlatsın Artvinli Remzi.

Sen bir dağ başında yatıp kalktın mı?
Gece üşüdün mü, ateş yaktın mı?
Ateşi üfleyip, pilav yaptın mı?
Yapsın da bir tatsın Artvinli Remzi.

Eski püskü tahtalara baktın mı?
Hiç keser tuttun mu, çivi çaktın mı?
Hisseli arsayı alıp, sattın mı?
Alsın da tez satsın Artvinli Remzi.

Zeki der ki: Söze yalan katmasın,
Durup durup ona buna çatmasın,
Çam dibinde kütük gibi yatmasın,
Kalksın da anlatsın Artvinli Remzi.