... Artvin'im! .. Şiiri - İrfan Gökdemir

Çeken gitti, ne var sanki gurbette?
Darılmakla çok haklısın elbette,
Ayrılığın payı büyük her dertte,
Hergün bir dert buluyorum Artvin'im! ..

Pişman oldum gurbet ele göçünce,
En güzel yıllarım sensiz geçince,
Efkar şarabından biraz içince,
Hasretinle doluyorum Artvin'im! ..

Mazideki günlerimi dün andım,
Hasretten,özlemden,kavruldum,yandım,
Hata ettim,yalanlara inandım,
Suç bendedir biliyorum Artvin'im! ..

Sıladan gurbete rüzgar esmiyor,
Çok uğraştım,gönül sana küsmüyor,
Ağlamak ta sızılarım kesmiyor,
Tenhalarda uluyorum Artvin'im! ..

Yad ederek,geçmişini dünleri,
Arıyorum mazideki günleri,
Gönlümdeki yediveren gülleri,
Gözyaşımla suluyorum Artvin'im! ..

Ayrılığa hep üzüle,üzüle,
Ozan oldum,dertleşirim saz ile,
Mendil yetmez,iki parça bez ile,
Gözlerimi siliyorum Artvin'im! ..

Özleyince ciğerlerim sökülür,
Gözlerimden kanlı yaşlar dökülür,
Şu gurbetlik,dert değildir çekilir,
Sanma bir gün gülüyorum Artvin'im! ..

Gri beton yamaçları,ovası,
Gelen pişman,lakin ekmek davası,
Suyu berbat,kirlenmiştir havası,
Hergün zehir soluyorum Artvin'im! ..

Benim gibi, gurbet ile yok aran,
Vardı ama,huzurluydu fukaran,
Şu gurbeti icat eden,çıkaran,
Hiç gülmesin diliyorum Artvin'im! ..

Geçen yine ekranlarda izledim,
Tutamadım gözyaşımı,gizledim,
İnan seni o kadar çok özledim,
Hasretinden ölüyorum Artvin'im! ..

Yaş dökmüştüm şu gurbetin yolunca,
Kavuşuruz,vakit,saat dolunca,
Ya çok zengin,ya emekli olunca,
Bekle beni geliyorum Artvin'im! ..