Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Onca değerli şiirinizin içinden bu şiirde konaklamam bir tesadüf değil aslında kesinlikle... Geçen yıl Karadeniz özel turumuzda uğramış, hayran kalmıştım Artvin' e.Doğasıyla, tarihiyle. Dünyanın en büyük Atatürk heykeliyle. Katrevanı, Karagöl YARADANIN LÜTFUDUR ARTVİNLİYE.
Değerli kaleminizden de gözden kaçırmiş olduğumuz ayrıntıları yakaladık. Kutluyorum öğretmenim. Sanki sizinle adım adım dolaştık Artvin' i...HARİKA, ŞİİR DE ŞEHİR DE...
Bir Artvinli olarak ben bu kadar güzel betimleyemezdim üstad. Çok güzel kaleminiz susmasın. Hiçbir ayrıntıyı atlamamışsınız üstelik. Murgul Bakır İşletmesi evet ve bakır cevherinin çıkarıldığı o köyde doğdum ben Damar da..Memleketimin her karış toprağı gibi güzeldir elbet Artvin im.
Pastoral ( doğal güzellikleri içeren) olduğu kadar tarih kokan, örf ve gelenekleriyle yurdumuzun çok güzel bir yöresini dile getiren şiirinizi severek okudum. Kutluyorum... Kaleminiz hiç susmasın dileklerimi sunuyorum...+...+
yurdumuzun bir ucunda yer alan , güzel köşelerinden Artvin'i doğası ve tarihiyle, gezip görmüş gibi olduk dizelerinin sayesinde. Kutlarım. 10 puan, ant.
bir artvinli olarak ben yazamazdım... elinizi yüreğinize kaleminize sağlık üstadım...
Yeşilin koyuna burada düşün
Artvin'e gelirken dağları aşın
Karlar eksik olmaz Kaçkarda başın
Yaşamın en güzel halidir Artvin
bir dörtlükte benden olsun
hocam yüreğine kalemine sağlık kutluyorum sizi, böylesi güzellikle anlatmanız duygulandırdı beni, yürek diliniz hep çağlasın
anılarınızla birlikte hemde güzel pastoral bir şiir olmuş anlatımda harikaydı tam puan ile tebrikler...saygılar
artvin türkiyenin okur yazarı en fazla olan ilimizdir doğa harikası bir yer harika yorumlamışsınız sizde hocam sağolun
hocam kaleminize yüreğinize sağlık doğu karadenizin en güzel yerlerini şiirsel anlatım harika bir sunum içinde adeta gözlerimizin önüne getirmeniz mükemmeldi 10 puan diyorum..
Hocam Artvini ve şavşatı her yerini güzel anlatmişsin.tıpki yegenimin anlattıgı gibi, yegenim orda doktor olarak görev yapıyor. inşallah bizede görmek nasip olur.şiirinde buram buram hasret kokusu var.oldukça içten bir şekilde ifade ettiğiniz güzel memleketimizin güzellikleri gönlümüze doldurdunuz hocam tebrik ediyor.saygilar sunyorum....
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta