Artist Güzelim Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Her gün, o resminin karşısında durdum
Usulca dokundum, süt beyaz özüne
Ardından senli, pembemsi düşler kurdum
Baygın baygın bakarak, güzel yüzüne

Her gece rüyalarımda, seni gördüm
Koşup geldim, artist güzelim yanına
Seni görünce içimden, biraz güldüm
Vururuz düşündüm, mıhına nalına

Umuyordum hemen, elimi sıkarsın
Gideriz boğaza nazır, yemek yeriz
Sonra yavaşça, ellerimden tutarsın
Götürürsün evine, sohbet ederiz

Lüks evinde, misafir ederdin beni
Terasta, acı kahve ikram ederdin
Bende teşekkür ederdim, öpüp seni
Sende beni, birden kendine çekerdin

Sonrada, büyütürdük işi birazcık,
Gece boyunca öpüşüp, koklaşırdık
Yorulunca, yan yana yatardık azcık
Sıkılınca, evde at gibi koşardık

Bırak öpücükleri, hiç pas vermedin
Fena kırıldım, artist güzelim sana
Yüzüme, bir tebessüm bile etmedin
Dönüp te bir kez, bakmadın bile bana

Kalkıp, ne pembe hayallerle gelmiştim
Bu gönlüme bıraktın, acıklı hüzün
Uğruna ölmek için, karar vermiştim
Senin de gülmesin, omur boyu yüzün

Oysa ki nasıl, bir hayranlık duymuştum
Dolamadın kollarını, bu boynuma
Tam da seni, canlı şekilde bulmuştum
Bir zahmet edip te, girmedin koynuma

Filmde göründüğün gibi, değilmişsin
Tamamıyla, sahte rol yapıyormuşsun
Kovdum seni, benim tipim değilmişsin
Sen benden, daha kötü yaşıyormuşsun

Beni es geçtin diye, önce irkildim
Sonra kendi halime, biraz üzüldüm
Ama şimdi, senin haline acıdım
Seni caddelerde, tek gezerken gördüm

Köyde hiç yoktan, benim bir yavuklum var
Hemen şimdi döneyim, güzel köyüme
Beton yığını şehirde, ne işim var
Son verdim gitti, maceralı öyküme