Artılar Ve Eksiler Şiiri - Cihat Şahin

Hayatlara hâkimdir, artılar ve eksiler,
Kimi gider ifrata, kimi çokça “eksi” der.
Orta yolu bulanlar, cennettedir dünyada,
İtidalli yaşayan, bilinki rahat eder.

Bilinmezse gayesi, şu geçici hayatın,
Bulunamaz hikmeti, yaşamın ve mematın.
Mazi “ah’lı” bir kayıp, anlar vehme hamile,
Yarınlar yeis yüklü, korkuyla dolu atin.

Ancak imanla mümkün, itidalli yaşamak,
Külli şuurla olur, na meşruyu boşamak.
Nefse hisse galebe, olur ilim irfanla.
Taklitle amel eden, daim iblise yamak.

“Mış mış”ölçü değildir, ölçü kitabi olur.
Meçhule süluk eden, şaşırıp yolda kalır.
“Din nakildir” diyenler, cahilidir dininin
Akılı terk edenin, mekânı Araf olur.

Aklın nuru; ilimdir, yani ilm-i müspete!
Akıl ununla gider, aranan hakikate.
Bundan mahrum olanlar, taassuba meyleder.
Hem vicdan hemde millet, başlarlar şikâyete.

Vicdana ziya olur; dini ilim ve irfan,
Onunla tatmin olur, sıhhatli kalb-i insan.
Bundan cüda kalanlar, itimadı kaybeder,
Güvenemez o kula, dürüst olan ins-ü can.

Tenvir olan akıl kalp, sahibini uçurur,
Yanlış olan her işten, insanı vaz geçirir.
Dünya uhra huzuru, bu formüle murabıt.
Sahibini bu düstur; cennetlere göçürür.

Tek kanatlı kuş uçmaz, lazım ona çift kanat!
Denge denir bu işe, muhtaç buna kâinat.
Madde olmaz manasız, mana maddeyle kâmil,
Hilafı ifrat tefrit, varsa onu baştan at.

Kalp ve akıl birliği, tıpkı benzer bu işe.
İkisinin tenviri, denge olur gidişe.
Din dünyasız nakıstır, dünya dinsiz kör topal,
İkisini ayıran, koyulmuştur zor işe.

Cami okul yan yana, makul olan tablodur,
Camiyi sevmeyenden, hayırlar olmaz sadır.
Rabbine nankör olan, kullara nazik olmaz,
Bizdeki garip tablo, aynıyla işte budur.

Hakka saygı duyanlar, halka şefkat ederler.
Hakka hasım olanlar, daim zulme giderler.
Rabbim halkı korusun, hevasına tapandan,
Haksız menfaat için, mümine kin güderler.