Bırakın artık dağlar konuşsun

Bırakın artık dağlar konuşsun
Depreşsin gökçe yürekler sarsılsın gök yer
Artık zirvelerde fırtınalar kopsun
Araratın isyanına tendürek volkanik
Öfkesıyle bağdaş kursun yer gök
Cehhenem arına bürünsün
Newroz ateşinin sıcaklığıyla toprağa
Cemre düşsün vadilerde buz kütleleri erisin
Kış uykusuna yatmış tabiat
En ince damarına kadar sarsılsın

Ovalara engin yaylalara bahar gelsin
Munzur her zamanki gibi hırçın aksın
Vadilerdeki güller çicekler öfkesinde
Kudursun nergizle renga renk açsın
Bırakın artık dağlar konuşsun
Zirvlerinden kopan zilgitler
Kentlerin karanlık dehlizlerine uzansın
Gecenin süküneti bozulsun
Ovalarda yaylalarda türkü türkü yayılsın
Aydınlıklar karanlıkları esir alsın

Göğü kaplayan kara bulutları dağılsın
Sağnak gibi yağan göz yaşları dinsin
Acılara akan göz pınarları kurusun
Esmer yüzlerde çalınmış tebesümler
Yeniden çaglayan gibi gürlesin
Yarmı kalmış umutlar yeniden filizleri yeşersin
Artık coğrafyamızda dıramtik acıları değil
Mitolojik romanlara konu olan
Coğrafyamın destansı aşk hikayeleri yazılsın
Fırat dicleye mem zine kavuşsun
Serhad ile botan halya dursun
Bırakın artık dağlar konuşsun