Artık Yoruldum Şiiri - İbrahim Ağmil

ARTIK YORULDUM

Köşe bucak ülkemi, hep gezip durdum,
Unutulmaz güzel, dostluklar kurdum.
Doğusu, batısı, hep benim yurdum,
Bir Çeşme başı arıyor gönlüm, artık yoruldum.

Ekmeğimin peşinden, durmadım koştum,
Bazen sel olup, coştum, bazen duruldum,
Yüzüme gülenler ce, sırtımdan vuruldum,
Bir gölge arıyor gönlüm, artık yoruldum.

Sıla hasreti hiç bitmedi, yanıp tutuştum,
Senede bir de olsa, sevdiklerime kavuştum,
Kaderimle bazen küsüp, bazen barıştım,
Bir omuz arıyor başım, artık yoruldum.

Yok iken suçum, suçlu gibi dövüldüm,
Medet beklediğim, kapılardan kovuldum,
Güvendiğim, hırsız çıktı soyuldum,
Bir liman arıyor gönlüm, artık yoruldum.

Dost dediklerimden, düşmanlık buldum,
Pişman oldum biçare, saçımı yoldum,
Çok acılar çektim, sarardım soldum,
Gerçek dost arıyor gönlüm, artık yoruldum.

Ağmil derki, kötülük bilmem, etmem ki zulüm,
Mevlaya sığınmış, inanmış bir kulum,
Harama uzanmaz elim, doğrudur yolum,
Muhabbet arıyor gönlüm, artık yoruldum.

İbrahim AĞMİL