Artık Yoruldum!. Şiiri - Enver Özçağlayan

Bugün aklım darmadağın, karışık;
Yolcu yolda küskün, ve de barışık.
"Beraber yürüdük biz bu yollarda;"
Lüksü size düştü, bize boş kaşık.

Yağmur yağar, dal uyanır, gül olur,
Kimi güle varmak için kul olur.
"Beraber ıslandık biz bu yağmurda,"
Yağar yağmur; dere taşar sel olur.

Yoldaşlık bu mudur; bir bilen desin,
Kimseden korkmasın, doğru söylesin.
Kimi aç, pazardan boş file sürür,
Kimi saltanatta gönül eylesin.

Demek bir kısmımız herşeye lâyık,
Her halde bu kesim doğuştan faik.
Zor hayat toplumun kaderi sanki,
Bu mudur dostluğu saran bağlılık?

Dedim; düşünceler beynimi yorar,
Bırakmaz peşimi, sorar da sorar.
Tutmayan hesaplar kâbusum oldu,
"Artış" dedikleri ne işe yarar?

Boşver çok düşünme, son demlerdesin,
Bundan böyle umma kimseden esin.
Bunca yordun canı kime yarandın?
Artık duyulmasın isterse sesin;
Acırım Yurduma , Hakk esirgesin...

21.01.2019
Fatih-İST.