Artık Yorgunum Şiiri - Jale Keskin

Ne aşk acısı çekiyorum,
Ne vijdan muhasebesi.
Bildigim birtek şey var,
Artık yorgunum..

Dünya dönerken kayboldu umurum,
Ne kokladıgım bir gül,
Ne sevgilinin busesi,
Hayat bana ateşten bir har.
Artık yorgunum..

Diyarlar beni cezbetmiyor,ne acem,ne urum.
Titreyen hüzünlü kalbim var.
Artık yok,
Dudak kımıldarken yürekten sevgilinin sesi.
Bana ne lazım bir mekan,bir diyar,
Artık yorgunum..

Sözünün bana geçmedigi ruhum,
Ne onu,ne beni dinleyen nefsim var.
Bende,bensizlik artık çok,
Kulaklarımda unuttugumu sandıgımın sesi.
Solumaya doyamadıgım nefesi,
Her neyse,
Artık yorgunum..

.......................
Ben melanet hırkasını,
Kendim giydim geynime.
Arı namus şişesini,
Taşa çaldım kime ne.
Aaaah Haydar,haydar,
Taşa çaldım kime ne..
..........................

İşte bu türküyü dinliyorum,
Gecenin bu saatinde yazarken satırlar.
Kendi beynimde kendimin diktigi,
Bana ait duygularımın fildişi kulesi.
Artık zaman tamam,
Vakit bende ihtiyar,
Artık yorgunum,
Ve uyuyorum..