Artık Yokum, Bitti...

Artık yokum, bitti.
Atın beni hafızalarınızdan
Anılarınızda yer etmek istemiyorum
Özlem değil,
Nefret alsın yerimi
Çünkü bir tek nefret yakışır size
Hadi durmayın!
Tahliye edin ikiyüzlülüğünüze hapsettiğiniz
Habis düşüncelerinizi
Konuşun arkamdan, susmayın!
Zaten bühtandan başka
Ne söyler ki dudaklarınız?
Ya da şöyle sorayım size
Hiç rahatsız olmuyor mu
Duydukları karşısında kulaklarınız?
Yoksa onları da mı kurban ettiniz
Balçığa bulanmış nefsinize?

Söyleyin ey insaf istifleri,
Nasıl örtersiniz o masum perdelerle
Kerih yüzlerinizi?
Ne ustaca bir illüzyon ki
Farkeden olmaz benliğinizi
Hep mi vardır sizden?
Söyleyin her yerde misiniz?
Biz hiç güvenemeyecek miyiz size?

Artık yokum, bitti.
Ben yasak elmayı yiyen Adem gibi
İçtim zehrinizi
Bile bile ama kana kana içtim
Her kelimeniz gömüldü içime
Her kelimeyle gömüldüm içime
Ne yapmak istesem,
"Ne derler ki? " dedim önce
Kulak kabarttım manadan yoksun fikirlerinize
Oysa geç fark ettim
Dolu teneke değil de
Boş olanı çıkarırdı sesi.

Artık yokum, bitti.
Ama sizin bitmez tenkitleriniz
Daha çok var düşünülecek katakullileriniz
Gözlerinizdeki şeytani feri
Söndürmeyeyim ben
Meşgul de etmeyeyim daha fazla sizi
Hadi, takın maskelerinizi
Alın ellerinize malzemelerinizi
Ve durmayın,
Siyaha boyayın herkesi...