Artık yoksun biliyorum…
Ne bakışların var kirpik uçlarımda ne o sımsıcak sesin kulaklarımda… zaman bütün iyi niyetlerini eledi kendi adıma ve hüzünler kaldı orta yerde “ölüm hak miras helal” misali…yenildim karanlıklara… yenildim bir kez daha…
Artık yoksun biliyorum…
Kaç kez alay ettim yüreğimdeki çocukla…kaç kez güldüm ağlanacak halime.gönül penceremden her baktığımda gözyaşı vardı odalarında ve ağlayan bir çocuk portresi asılıydı duvarlarında…ne çok alay etmiştim kendimle. ne çok hiçe saymıştım yaşanan anları.oysa anlarda gizliymiş dünyama renk veren ışıklar ve o ışıklarda saklıymış yüreğime yansıyan güneş…ne çok alay etmiştim yüreğimle hala onu seviyorum diye.
Artık yoksun biliyorum…
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
