Artık yeter Şiiri - Nurettin Akdeniz

Sevgin bitti be can,öfkem de gitti
Varlığın,mutluluk kaynağım değil
Var yoğum önemli mi,huzur geldi
Nefretimsin bundan, sonra artık yeter

Kırgınlığım daimi değerin pul misali
Adını da duymak istemiyorum iğne gibi
Batıyor, canım yanıyor yoksun ya iyi ki
Başım rahat ya buna şükür,artık yeter

Bundan sonra senin için daha diyeceğim
Cezammısın belam mı,seni ne edeceğim
İmtihanım sabrımında sonuna geleceğim
Göreceğin iyilik bu son olsun,artık yeter

Ne zaman mutlu olmak istedim se
Rahatsız! bir sebep buldun neden se?
Bir törpü daha sür,sürdüğün yetmez se
Ömrümü yedin ya sür sefanı,artık yeter

Varlığının kerameti neymiş buysa öyle
Yokluğun selâmeti kâfidir,yeter böyle
çok değer vermiştim bilirsin,sana söyle
Kıymeti harbiyen bu kadar,Artık yeter

İşin gücün hep yalan dolan olmuş
Kendisi olmayı bırakmış dolmuş
Ömrün Onun bunun oyuncağı kulmuş
Düş bir önce yakamdan,artık yeter

Mutluluk istedin verdim
Önüne herşeyimi serdim
Neden benim çok derdim
Nankörlük etme, artık yeter

Yere düşeni bile eğilip almadın
Hakkımızda doğruları bilmedin
İftiralar hataların silmedin
Şeytanı bile solladın, artık yeter

Sen Artık benim hiçbir şeyimsin
Ne kadar uğraştığına da değsin
Biliyorum kınayı da edinmişsin
Herkes ederini bilsin, artık yeter

Varlıkta beni sınavda ettin bildin
Yokluğu ise hiç kabullenemedin
Ser verip sırrımı kimseye vermezdim
Sır bırakmadın verdin, artık yeter

Kendi hayatının baş rölünde sendin
Neden ki başkalarından rol edindin
Sanane ki elin derdini bana yükledin
Kapı açık sana gidebilirsin,artık yeter

Aslında pul idin de, değeri ben verdim
Anlaşılmanı istediğinde, kulak kesildim
Anlamayı hiç denedin mi ki bilemedim
Yol da kapıda senin çık git, artık yeter