ARTIK YETER
Boşa koyuyorum dolmuyor,
Doluysa hiç almıyor.
Çocuklar büyüyor bir yandan,
Bu borçla, yaşanmıyor.
Aç kaldım, açıkta yattım.
Bunca yıl çabaladım.
Çalıştım hep bunca yıl.
Nefes bile almadım.
Ne olur Allah’ım artık yeter,
Bir yol göster, bir imkan ver.
Başka bir şey istemem,
Borçlarımdan kurtar yeter.
M. Ayhan Günaydın.
7 Aralık 2005
Ankara
Kayıt Tarihi : 8.12.2005 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!