Artık yeter bunca yalnızlığa ve milyonlarca sensizliğe.
Geride bıraktığın; dikiş tutmayan onlarca yara bere,
Sonbahar sonrası ayaz karanlıklar,
Ve yangında kurtarılması gereken yüzlerce "resmi gözyaşım" var.
Yeter...
Hüznü yüreğe bu kadar derin saplanabilen bir sevdanın,
Sonrasında yaşanabilecek acıları fazla büyük geliyor bana.
Bu eflatun yarası sensizlikle baş edebilecek kadar güçlü bir gök kuşağı değilim çünkü ben.
Kendi dünyamın yedi rengine değil, gözlerinin bir tek rengine aşığım.
Artık yeter...
Sensiz bu koca dünya bile bana sanki cehennemden mavi bir duvar.
Şimdi senden geriye bende;
Hırçın bir özlemin kalp ağrısı,
Ve seni unutmaya engel sencil yaralarım var.
Kayıt Tarihi : 5.4.2017 09:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Okan Kuzu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/05/artik-yeter-49.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!