Yoruldum,
Soluksuzum artık
Dermansız kaldım
Kolum kanadım kırık…
Bu amansız koşuda
Ne hayatın, ne de çıkara dönmüş sevdaların
Değeri yok, yok artık hayatımda
Ne bileğin gücü kalmış,
Ne de yüreğin sesi
Kürelersellik girdabında kaybolmuş
Un ufak olmuş
Zalimin fırtınasında
Zaman akıyor ömürden
Ders aldım dedikçe
Başka dertlere gebe yaşamım
Umut arıyor, eskiye dair
İki güzel latife beklide
Ama ne güzel latifede bir dost,
Ne de yüreğinin sesinde umut var
Çünkü acılar kervanına katılmış bedenim
Sürükleniyor, savruluyor
Hayat, yaşama inat..
Kısacası dostum
Bir nefese gebe
Bin umuda medet yaşam
Yaşıyoruz, yaşamak denirse buna…
07 / 08 / 2007 Pazartesi
Taksim – Vosvos
Hüzün YücelKayıt Tarihi : 30.9.2007 13:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İki güzel latife beklide
Ama ne güzel latifede bir dost,
Ne de yüreğinin sesinde umut var
içten ve derinden bir ses...
saygılar yüreğinize...
bir nefese gebe
bin umuda medet yaşam'
demişsiniz çok isabetli bir buluş. yaşamak umutların peşisıra koşarak geçer. en son illa gerçekleşmeyen bir umut kalır.
saygılarımla:
rr.akdora
Oysa ki sen benim umudumdun
Yüreklere ulaşmaya çalışan
Yüreklere yol olmaya çalışan
Tanımadan sevdiğim
Dostluğundan gurur duyduğum
Kocaman bir yürektin sen
Nedir bu umutsuzca mutsuzluğun?
TÜM YORUMLAR (3)