Artık yazma! Şiiri - Mustafa Cilasun

Beklemiyorum
Ve hatta merak etmeyeceğimi biliyorum
Çünkü yorgunum, solgunluğa duçar olan kalan soluğum

Ne kadar umutlansam
Hayali sukutu çaresiz yine ben yaşıyorum
Şaşkınlığım, halinde şahit olduğum sırnaşıklığın tüketti

Bu kadar duyarsız olmam
Bahaneleri kuşanarak asılsız solumam yetti
Artık çekiliyorum kendi halimde yol almaya koyuluyorum

Sevda adına ne varsa
Hüzünle dürerek bir kenarda desteliyorum
Güftelerimi hicran ve hüzün üzerine yazarak derliyorum

İşte her nasılsa
Anlamak ve algılamayı yakinen fark ediyorum
Duymakla işitmeyi, bakmakla görmeyi yaşayarak biliyorum

Sana artık bir şey demiyorum
Sessizliğime çekilerek hüzne bürünüyorum
Nağmenin seslerinde, kemanın titreten perdesinde eriyorum

Akşamın kızıllığında
Halini yâd etmeyi kendime yediremiyorum
Çünkü o vakit fakirliğime kederleniyor sefilliğime üzülüyorum

Seni kendi haline bırakıyorum
Neler yaşanmışsa anla içinde yok sayıyorum
Öyle farz ediyorum, hiç değilse umut içinde nefeslenmiyorum

Mütemadiyen beklemenin
Merak içinde kalbi titremelere refakat etmenin
Hazan ikliminde nefeslenmenin ve şevksiz bir ömrü tüketmenin

Hiçbir gerekçesi kalmadı
Yılgınlık ve yorgunluk seninle ivme kazandı
Aşk taliplilerine kaldı, umutsuz hazan yaprağı bak benimle aynı