Artık üzülmemek için yaşayacağım

Nasıl olsa bir gün gölgeler sıçrayacak
ömrümün güneşlenen dar sokaklarından.
gençliğim bir anka kuşu olacak,
masal dağlarında hoyratça dağdağalanan

Bir gün bende öğreneceğim sevmesini,
bana yapılanlardan ders aldığımı haykırarak.
hiç ağrımadan sancılanmadan gülmesini,
bende öğreneceğim rol kesmeden sevinçlere tutunarak.

Şayet gökyüzünün maviliği devam ederse,
bilgilerimi pekiştirinceye dek,
bir güle sevdalanacağım karşılık umarak
perişanlığı tatmadan huzura koşarak.

Artık hiç kimseyi üzmemek için
üzülmemek için yaşayacağım.
bu düşmanım bile olsa...
sadece değer verdiğim insanlar,yaşamlar için,
dar boğazına atacağım kendimi hüzünlerin.
bir çiçeği mesela,kesinlikle incitmeyeceğim zamansız.
gönlüm aşkı için çarpacak insanlığın...
yalnız biraz toparlanmaya ihtiyacım var şu günlerde
ağır darbeler yedim değer biçemediğim insanlardan,
biraz zamana ihtiyacım var.

Bir yaprak gibi mesela,
rüzgarın dalından hançerlenmeyeceğim.
Sürüklenmek,kederlenmek,tutulmak adına.
kolay lokma olmayacağım örneğin,
onulmaz gönüllü insanlara...
dua edeceğim yalnızca sevmeyi öğrenmeleri için.

Kendim için evvela sonra,
değerverdiğim insanlara sunacağım,
taşlaşmaktan kurtarmak için kalbimi...
boyun eğmeyeceğim acılardan kurtulmak için..
terkedilişin savruluşunda pineklemeyeceğim.
ara vereceğim galiba belirli bir süre şiirlerime de
yazmak zormuş perişanlığın yokoluşunda.
destansı bir gül,bir kahraman olacağım
etraf enfes bir kokuyla şifa bulacak
huzur sunacağım
huzurlanacağım
Artık üzülmemek için yaşayacağım.

25,03,2005