Artık Uyan Şiiri - Vehbiye Yersel

El oğluna dayandık kaybımız çok,
Gafletten uyanmadı, bizden haberi yok.
Şurada ne kaldI ki, yolun sonudur, bak,
Göründü sonu, uyan gidenlere bak.

Kalk da seyreyle dünya âlemi,
Þ imdi varsý n, birazdan yok olursun.
Bý raksana bu kadar eziyeti, elemi,
Kendine gel sonra piþ man olursun.

Hayattayken bir þ ey yapamadý n,
Kimsede böyle sabý r görmedim.
Ne bekliyorsun zaman geçiyor bak,
Uyan da þ öyle çevrene bir bak.

Herkesi bilmem kimin eseri,
Sabý rla bekleyiþ , yedi bitirdi beni.
Ne diyeyim, yola nasý l getireyim seni,
Sözler sana deð il kâð ý da döküldü,

Beni hiç dinlemedin, iflahý m söküldü.
Yanarken beni de yaktý n bilmeden,
Sabý r sebat gösterdin düþ ünmeden.
Devir eski devir deð il her þ ey jet,

Ne istedimse önüme çektin set.
El gibi dinledin beni, kahroldum,
Paralar pul oldu, ne bu rezalet,
Aşırı sabırlısın, biraz insaf et.

Çok konuştum, kötü ben oldum,
Sense sustun karışmadın lafa.
Sadakat bu mu, bu mudur vefa?
Ailedeki sırlar dışa vuruldu,
En ufak olayda meclis kuruldu.

2004

Vehbiye Yersel