Artık Üşütme Beni

Bir bir parçalanır gözlerimde aynalar
Üşüyen ellerim ceplerimde,çocuksu..
Boğazımda keskin keskin düğümlenir sonbahar
İnce siyah bir matem ve yalnızlık korkusu..

Benim anne kucağında büyüyen düşlerim var
Ve sensizlikten gözyaşlarına kan bulaşmış gençliğim
Benim sana sakladığım beyaz gülüşlerim var
Ve yalnız senle vâr olan hiç mi hiçliğim...

Viraneler kalır artık gönül göçümden
Özlemim çağlayan bir ırmak gibi
Garip şeyler geçer şimdi içimden
Ağlayan yetimlere aş olmak gibi

Sonra ağlamak geçer fısıldayan bir sese
Acep damlalarımdan mutlulukta düşer mi?
Yahutta el kaldırmak bir otobüse
Ve sormak 'Sevgilimden geçer mi? '

Ey alın yazımın kahve gözlü çiçeği
Ey hasreti gökyüzümü karalayan aydınlık
Hayaller kapatmasın gönlümdeki gerçeği
Artık üşütme beni,ne olursun gel artık...