Artık Tanıyorum Seni

Sevdanın acemisiyim
Sevmeyi yeni öğreniyorum
Seni mutlu edebilmek için hasretine katlanıyorum
Ama hep bir merak içerisindeyim
Nasılsın, mutlu mu mutsuz musun
Huzurlu mu huzursuz musun
Beynim hep seninle meşgul
Olur olmadık beynimi kalbimi ruhumu karıştırıyorsun...

Sana mektuplar şiirler yazıyorum
Biliyorum sen hepsinden habersizsin
Hoş haberin olsa da
Bilmiyorum, bunlardan birine katlanabilir misin
Yazdıklarımı ya yırtıp atıyor ya da yakıyorum
Hayallerimi bile anlatamıyorum ya sana
Yüreğimi dökmeme bile müsaade etmiyorsun
İnsan dağı taşı sevdiğin hayvanı kıskanır mı
Her şeyi görüyorsun da bir beni göremiyorsun
Toprağı bile sevdin ya
Topraktan bir canı sevmiyorsun ya
Sana değil kendime kızıyorum...

Biliyorum yüküm ağır
Sevgi ister cesaret ister omuz vermeye
Sana tozpembe günler vaat edemiyorum
Ben bile soruyorum kendime
Çileden başka bir şey veremeyecekken sevdiğine
Kim neden ortak olsun senin derdine
Bu kez de dualar geliyor dilime
Vuslat yoksa bu sevdada
Mutluluklar sana düşsün
Ayrılıklar hasretler bana...

Sana iftira edemem
Riyakâr hiç diyemem
Beni sevmedin diye zalim diyemem
Aramızda bir şey geçmedi ki vefa bekleyim senden
Oysa senin de beklentilerin var hayattan
Hep poyrazda kalmışsın, üşümüş yüreğin
Ama galiba en çok da korkaksın
Kapanmışsın kendi dünyana
Yalnızlığın sadakatini yaşıyorsun
Kaçışların var kendinden
Pişmanlıkların yakıyor yüreğini
Sığamıyorsun bedenine ruhuna
Kaçışların bu yüzden belki de
Kaybetmeyi öğreneli çok olmuş
Gönlünde kırgınlıklardan başka bir şey yok
Gam keder efkârla da yetinilmez ki
Pişmanlık fırtınalarında savrularak demlenilmez ki
Yaşayacağın kaç mevsim kaldığını bilmeden
Baharları beklerken sonbaharda uyanan bir nesilsin
Sevgilerin bile yarımken
Ne manası var hasretleri tam yaşamanın
Hayat yıldız gibi kayarken
Tuttuğun dilek nehirlerinde boğuluyorsun
Yürek depremlerinde savrulurken
Bu yalnızlığa daha ne kadar dayana bilirsin....

©
14 Eylül 2024
01:58