Rüzgâr esmez oldu kırık dallarda,
Gül suskun, solgun yatar bahçemde.
Gökyüzü gri, yıldızlar uzak,
Bir nefes yok artık eski hecemde.
Gün ışığı düşmez perde kenarıma,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta