Evine çağırdın ilkyaz sevinçlerini
çocukluğuna
Yırtıldı gözlerin, içine hayat doldu
o karanlık ışık...
Yükün yok
artık her sabah hoyrat bir özgürlük uyandırıyor seni...
Kalbinde herşey eşitlendi
Haz ve sıkıntı
Boşluk ve güven
Hasret ve ölüm
Gözlerine hastalıklı bir güzellik geldi
Şimdi acı çeken yanınla bile alay ediyorsun...
Kalbine çağırdın herkesi
Kendini bile
Artık sokağa çıkabilirsin
Ömründen düştün kendini
Kayıt Tarihi : 16.9.2002 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendini bile
Artık sokağa çıkabilirsin
Ömründen düştün kendini
sizin şiirinizin birini -anadol veya anadoluyumben rumuzunu kullanan birisi kendini tanıtma yazısına eklemiş. uyardığım halde altına eserin başkasına ait olduğu ekli hala değil.
ben ise bu tür olaylara karşı duran, sitemde ve gruplarda'
Sanat hırsızlığına karşı protesto' adlı bir grup kurmuş bulunuyorum ve desteklenmesini tüm sanatverelerden rica ediyorum.
saygılar
Gül Witt
TÜM YORUMLAR (7)