unutabilmelerimsin artık
en zamansız kuytularda
hayata feda ettiğim son hediyemsin
zamana yenildiğim en zamansızlıklarda
gözlerini unutuyorum yavş yavaş
saçlarını, yüzünü, dudaklarını
her unuttuğumda resmini öpüyorum bir daha
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta