Artık Sevmezsin Şiiri - Ferit Eylül Tan

Zeminsiz bir yalnızlık bekler odayı
tutarsızsındır ve hakaret edersin
aklınsıra rtık sevmezsin
yanar o hiç görmediğin resmi
ıslanır,buruşur ve yiter o şiir
gizliden aklın telefona yeltenir
şimdi gelip kapıyı çalsın istersin
aklınsıra artık sevmezsin

Sokaklar onu büyütür kaldırımlarında
avuçlarında yılansı bir kalleşlik genleşir
akar gözlerinden güllerin yaprakları
parmaklarınla bir ülkeyi yok edersin sen
odanın camları onla kırılır
milyarlarca yüzünü kirletir orospu dersin
aklınsıra artık sevmezsin

kırık bir mezar gömer sancıları
direnirsin ama heyhat
bir sonbahar gibi düşer gözlerin
yaralı bir kalp kanar içinde
akşam gökyüzünü dahi alır elinden
artık geri dönsede git dersin
aklınsıra artık sevmezsin

Hayaller ellerinde yüzünü yumruklar
ansızsındır ve kendi zehrini içersin
saçların yangına yüz tutar simsiyah
hep bir tabancan vardır ve asla patlamaz
elinde bir el görürsün hep upuzak
vakitsiz arka pencerede intihar edersin
gözlerin açık gidersin kıpkırmızı

aklın sıra artık sevmezsin