Artık sevemem seni Şiiri - Atilla Durukan

hani hep ilk günü
yıllar yılı ötesi.
ekilen tohum gibi
sevecegim demiştin.
ne oldu da degişti,
kurudu hep çiçekler.
tüm mevsimler kış oldu,
nasıl kurudu aşkın.
cevabı çok sorular
hep gecelere kaldı.
geceler bir piç gibi
sab ahları dogurdu.
yine geceler hakim
dogmayan sabahlara
yan mıyor ışıkları
tutuşan bedenleri
şimdi her kes bir yerde
nerede nasıl, kiminle.
kırılan şafakların
kırıntıları yerde.
ben bu şartlar içinde
ihanet çemberinde
parçalanan ruhumla
artık sevemem seni.
gittin, artık hiç gelme,
arayıp sorma da hiç.
görme yalnızlıgım
bırakta parmaklıklar tek dostum kalsın benim
gardiyan gözlerime çekerken millerini
kör olan gözlerimi ihanetinle açtım.
sırtımda falakalar bin türküyü söylerken
ihanet türküsünü kanlı dudagım söyler.
isa gibi gerildim sevdan çarmıhlarında,
çakılan her çivide bir parçam ölüyordu.
bin çivide çakıldım,çarmıhlara gerildim
ben çarmıhlarda degil, ihanetinle öldüm
ben bu ölü ruhumla artık sevemem seni..