Artık Senden Vazgeçiyorum

Zor oldu, ama bugün kendime itiraf ettim: Artık senden vazgeçiyorum. Kalbimde ne varsa, hepsini toparlayıp arkama bırakıyorum. Çünkü ne kadar sevdiysem, o kadar tükendim. Ne kadar beklediysem, o kadar kaybettim.

Seni sevmek, bir savaşı tek başına vermek gibiydi. Ama anladım ki, bu savaşı kazanmak mümkün değil. Ne sözlerim sana ulaşıyor, ne de hislerim seni sarıyor. Ben bu kadar çabalarken, sen hep sessizdin. Ve o sessizlik beni en çok yaralayan şey oldu.

Vazgeçmek kolay değil. Bir insan yüreğindeki hayalleri gömmeyi kolay kolay başaramaz. Ama ben seni severken, en çok kendimden vazgeçtim. Ve artık buna bir son vermek istiyorum. Seni düşünerek geçen her an, beni biraz daha eksiltti. Şimdi eksik kalmaya razıyım, yeter ki bu acı bitsin.

Artık senden vazgeçiyorum. Sesini duymaya, yüzünü görmeye ihtiyaç duymadan yaşayabileceğim bir hayat kuruyorum. Bu bir kaçış değil; bu, bir kendimi kurtarma çabası. Çünkü seni sevmek, kendi yaralarıma sürekli tuz basmaktan başka bir şey değildi.

Şimdi, bu son satırları yazıyorum sana dair. Kalbimdeki son izleri de siliyorum. Belki bir gün sen de anlarsın, bu vazgeçiş aslında bir kurtuluştu. Ama artık önemli değil. Bugün ilk defa, sadece kendim için yaşıyorum. Artık senden gerçekten vazgeçiyorum.