Artık “sen zamanı” gelişlerinde gör senimi

' o kendini hep biliyora'

tetik uçlarında ahlarımın elleri büyür vurulurum sana
perme perişan perinin yüreğine nişan alır vurulurum
rüyayı çözer gibi merhametinin seline sürüklendim
beyaz tenin kokusunu aradı ruhumun derin sızıları
siper ettim sensizliğe, nişan aldım gelişine
vuruluş gölgesinde vurdum ama ben yaralandım
puslu gelmelerin kurşun akışında saklı her şeyin
yırtıl ve atıl pınarlarıma leylalar sarmadan etrafımı
günahkar yazgımın sayfalarını yırtım,yetik kaldı azazilin zilleti
çıldırtan gidişlerin suskunluğundayım gayrı
gizleri soyunuk bir halin kaldaşıyım,
öyle bir yerdeyim ki yer demek için yar gerek
öyle bir dertteyim ki dermek gerek sevda hasadını
kimin kimlerinde kimsesiz aşkların faili meçhuliyim
her yeri senli yamalı yüreğime doluyor Leylacıklar
ha desen hepsi bir sen eder mi?
gitmelerin hükümsüz yargılamalarından olmalı
hala yanan yanlarımda sol yanımda yamaşa olmadığından
kim sen eder, kim ben etmez karar veremedim
gidişine beni kurban eden sivil tanrıcıkların boyasından çıkmalısın
artık 'umman zamanı … dalışlarımda gör benimi
azmalara meyilli rengimin duruşuna benzemeyen ben-i bezminde
güneşi yitirmediğim huy penceresinden sana bakıyorum derinden
hatta bütün benleri usulca kaydırdım ehilleşmeye doğru
ayrışmalarımı emdikçe yoğunlaşan bir kavuşma özünde derliyorum beni benleri
bitmiş olacak kırılma noktalarımdaki karışık lavlanış ve hazlara avlanış
becerikli bir nakkaş gibi gözbebeklerinin ayrılmadığı bir ilmekte
umutlarımın sarmallarını gergi kavuşlarına bıraktım
EKSİK olacak bazı şeyler,tümleri yaşan kaç kişi var ki
gayrı senli her aza ve haza hatta her naza hazırım
artık 'umman zamanı … özleyişlerimden gör benimi
artık “sen zamanı” gelişlerinde gör senimi