Artık Sen’im de yok Şiiri - Rumeysa Ekinci

Öyle çok şiir yazmam,
Beni buraya getirecek denli bir hüzün yaşamış olmam gerek
Bir bir eksilirken dostlarım, en azından Sen’im var derdim
Dost diye, sevgili diye, yoldaş diye
Şimdi dünyayı adımlarken adımlarına denk gelmekten çok korkuyorum
Mekanlar, Şehirler değil koca bir dünyada var izlerin
Ve ben o izlerini izler dururum

Son kullanma tarihi geçmiş bir ilişkiyi, çaba katıp yedim durdum, zehirlenme korkusundan bir haber
150 günde devri ailem yapmadık mı beraber?
Ben bir sokak kedisiyken, üstüme serilen battaniye
Üşürken ayaklarıma bağladığım kıyafet,
Anı oldu diye geçiştirdiğimiz aptallıklarım
Her şeye katlandığın için özür dilerim
Delirmiş olmalıyım ki, ayrılık şiirinde bile, dönersin diye dua ediyorum

Sevgi anlaşmak değildir diyorlar,
inanma onlara
Bütün benliğiyle seni sevse dahi sana saygı duymayan insana,
İğne ucu kadar anlaşamadığın noktada bile yaklaşma

2 ayrı dünyanın insanı, bir dünyayı gezdi de,
kendi dünyalarına sığamadılar
Kalbime ne de güzel yerleşmiştin halbuki
Şükürler olsun Allah’ıma ki, sabah ne yediğimi unutacak kadar aptalım
Ama ben seni unutamam.