Nereden geldiğini ya da getirildiğini bilmeyen, yaşadığı her şeye, konuştuğu herkese yabancı bir halim var şimdilerde. Gülünç ve acınası bir çaresizliğim, artık çok alıştığım acılarım var, bunca direnci için eğilip alnının tam ortasından öptüğüm ömrümde.
21.6.1998.annemi toprağa verdiğim gün.
İşte ilk Ogün vurdum sıkılı yumruğumu yazgımın ortasına. İlk o gün bildim ürkek bir gençliği kurban edeceğimi başka başka ömürlere. Kısacası kurşuna dizilmeye mahkûm bir ömür kaldı annemden sonra, annemden yadigâr bana.
Payıma düşen karanlık yağmurlarda tek başıma ağlamak oldu, bilmediğim her şeyi tek başıma almak hayattan yaşama dair tecrübesizlikler silsilesi içinde. hemde insan çeşitlerine dair hiç bir şey bilmeden. Bilmeden bir can nasıl acıtılır. Nasıl dağıtılır başka bir insanın ömür hiç düşünmeden…
Tamamını Oku
