Artık Şaşırmıyorum Şiiri - Sadık Kocabaş

Artık Şaşırmıyorum
Seneler saniye hızında birer birer akıp giderken
Güzelim manzaralar tek bir kareye sığmış.
Saygı, sevgi, ahde vefa
Tozlu raflarda, solmuş kitaplarda kalmış.
Mücadele sadece para demek
Onurlu yaşamak, etrafa kör olmak olmuş.
Fedakârlıklar bir anda silinmiş,
İlmek ilmek dokunan değerler hoyratça harcanmış.
Çok konuşanın bilgin sayıldığı bir çağda
Güç zehirlenmesi yalnızlığa doğururmuş.
Kimse düşünmez olmuş:
Malın sahibi miyim, mal mı benim sahibim?
Aynaya bakmaya cesaret edemez olmuşlar
Boyalar silinince çirkinleşen yüzlerini.
Çünkü gönül gözüyle bakmak cesaret ister.
Şapkadan çıkan tavşana,
Cahilin ehil’i yönetmesine,
Bilmeyenin bileni aşağılamasına...
Sanatçının sanatına tükürülmesine şaşırmıyorum.
Toprağın betona,
Kuşun kafese,
Aşkın bir söze sıkışmasına...
Ölümün genç bedenlere yakışmasına
Artık şaşırmıyorum.
Ne insanın insanı seçmesine,
Ne hayvanın insanın hâliyle dalga geçmesine...
Artık şaşırmıyorum.