Artık Saatler Umurumda Olmayacak… Şiiri ...

Saatlere Yenik Düştüm...

Yine saatlere yenik düştüm gecenin üç buçuğu, yine seni beklediğim bir gecenin sabahı yaklaştı. Gecelerim özlem kokuyor, senden, sevginden, sıcaklığından yana. Biliyorum yine gelmeyeceksin, biliyorum ama anlatamıyorum şu deli gönlüme… Aslında o da biliyor senin gelmeyeceğini, gelemeyeceğini. Lakin, senin gelebilme ihtimalini yaşamak ona haz veriyor. Senden yana hayal kurmaktan usanmıyor…
Saatlerle yarıştığım, saatlere yenik düştüğüm, saatlere isyan ettiğim şu anlarda, aslında odam senle dolu… Yanımda sen varsın, biliyor musun…? Ellerim ellerinde, gözlerim gözlerimde, sıcaklığın tenimde… Odam senle dolu, içtiğim kadehi seninle kaldırıyorum; bir yudum sen, bir yudum ben içiyoruz, paylaşıyoruz, her şeyimizi olduğu gibi kadehimizi de. Çalan aşk şarkılarını birlikte fısıldıyoruz… Şimdi de göğsüme yasladığın başına, başımı koyuyorum… Saçlarını ellerimle sarıyor, seviyor, tarıyorum… Sonra uzanıyoruz sırt üstü, gökyüzünde yıldız kümelerine dalıyor gözlerimiz ve kayboluyoruz… Bir masal mutluluğu derinliğinde coşkuyla atıyor yüreklerimiz… Ardımızdaki Kazdağlarının oksijenini soluyor, bir şarkının bestesi gibi ahenkle nefeslerimiz…
Ve bir saatin vuruşuyla irkiliyoruz, kırılıp dökülüyor her şey… Ne çabuk, ne çabuk geçmiş saatler yine… Bir daha kahroluyorum, kasvetli gri kara bulutlarla ağaran güne lanet edesim geliyor…
Saatin sesinden, saatin akrebinden yelkovanından ve gündüzü karşılayan sabahlardan nefret ediyorum… Nefret ediyorum, gecelerimi benden aldıkları için, gecelerime sığmayan düşlerimi, hayallerimi çaldıkları için…