Neredeler şimdi?
Gülüm gülüm dediklerim,
Canlarım,
Biriciklerim,
Hani, dünyalar kadar sevdiklerim,
Ömrümü verip de,
Saçımı süpürge ettiklerim.
Neredeler?
Oyna oyna,
Durma oyna,
Oyundan da,
Oynamaktan da bıktım,
Yoruldum.
Sahnenin tam ortasına,
Şöyle bir güzel oturdum.
Önceleri, bakardım sağa sola.
Kulak kabartırdım her tıkırtıya.
Şimdi ondan da kurtuldum.
Başladım fotoğraflarla konuşmaya.
Resimler,
Ne de güzeller.
Ya, resimlerdekiler?
Nasıl diyebilirim, yalanmış meğer.
Koca bir ömür,
Hiç yaşanmamış sanki.
Sanki bir tiyatro sahnesi,
Oyun bitti,
Gönderdiler herkesi.
Ama ben sahnedeyim.
Aklımla, bedenimle, her şeyimle
Sahnedeyim hala.
Yanımda yalnızlığım,
Avuçlarımda insanlığım,
Anlatmaya çalışıyorum.
Çok geç anladım,
Boşuna uğraşıyorum.
Minareyi çalan, kılıfını hazırlar.
Şu yalancı dünyada,
Herkesin çok işi var.
Kayıt Tarihi : 4.11.2012 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biz bulmaya çalışırız ama ne
Pusula görünmeyen bir hazne
Oyun bitti çekildi perde
Göründü yol çıkarıldı kostümler
Bir bir dengeye koyuldu bütün roller...
Bu dünya birer sahne olsa da biz her davranışı kukla gibi oynatılan birer piyon değiliz... Hepimizin birer irade ipi var. Kimileri o ipi keser de tamamen kendini bırakır oyunda kimileriyse sıkı sıkı tutar ipinı de kendi yazar kendi senaryosunu. Düşünen beyinler her zaman düşündüğünü oynayama sa da düşünmeyen kalıp beyinlerin tuzağına düşmez inşallah.. Şiirler de birer düşünce ifadesidir. Ve böyle güzel düşünebilmeniz bizim gibi fakir okuyucular için büyük bir zenginlik. Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (13)