Artık Öpüncede Geçmiyor Be Anne

Çocuktuk ufacık yüreği olan.
Ama içine kocaman sevgileri sığdıran.
Toz pembe hayallerimizi kurup.
Çok çalışacak, adam olacaktık okuyup.

Çocukluk işte,düşerdik acırdı elimiz, ayağımız.
Dört bir yanı inletirdi, acılı avazımız.
Birden kesilirdi, ne feryat kalırdı ne figanımız.
Çünki öpeyim geçer derdi, öpüncede geçerdi anamız.

Büyüdük artık, acımıyor elimiz, ayağımız.
Sadece kanıyor içimiz, yanıyor yüreğimiz.
Yine öpte geçsin anne,al yüreğim ellerinde.
Artık ÖPÜNCEDE GEÇMİYOR BE ANNE.