Artık Ölümsüzdün, Büyük Aşkın Yüklemiydi ...

Artık Ölümsüzdün, Büyük Aşkın Yüklemiydin Şulenar
-öznen uyandı. Birkaç nesne ile sarıver yüreğini.
-Yer tümleci gibi yar tümleci ol cümle aşkımda.

İç dünyası yakılmış bir özneydim.Ruhuma kadar inmişti küller. Gül kokunla uyandırıldı uyanışım. Gelmeye yakın suskun bir dünya idin.

"İstediğin kadar bağır, çağır. Susan birini yenemezsin."
— Fringe

Ben çok bağırdım.Sesim aşk kadar ağırdı. Bu ağırlığım bir çağrıydı.

İki alem vardır: Varlık, manâ alemi. Bir de senin alemin eklendi. Varlık, varsıldır, en gözükene özünü sunar.Mana’ya varmak, aşka varmaktan daha kolaydır.Ruhsal diriliş, özsel direniş yeterliydi.Oysa sen yani aşkın aşkı olan özel aleme gelmek en zoruydu. Çünkü nefs setlerini aşmak, aklın çeperlerinden arınmak, doyumsuzluğun mayınlarına basmadan, kendin olup, kendine benzeyeni bulmak zordu.

Hiç beklemediği bir anda, anlarıma ayna, beklentilerime yeni doğmuş bir bebek gibi geldin.Gönlümün salıncağında sözcüklerimle salladım.Sözlerimle büyüttüm.Ninniler yerine duruşumundan türküler söyledim sana. Sana katışlarımın katığında ekmek oldun, aşk oldun, sevda oldun, yaşanırlık oldun.

Büyük aşk kokusu yayıldı alemlerimize.Bir büyük aşka mührünü bırakıyordun.Uğruna kitaplar yazılacak bir yazgı dili oluvermiştin.
-Artık ölümsüzdün.Uğruna kitaplar, şiirler yazılıyordu.

Ütopyalar tükenmişti. Hayal kendi sığlığında ummanlar sunuyordu.

Sen nefes, sen heves, sen aşka hücre, sen ışıklı ruhum…Benimle tümleniyordun suların perdesin.Berraklar arasındaydı güzel geleceğim.

-Kontrol sahibi olduğumuz duygularımız vardı.Varlığımızı süsleyen duyusal arınma dilindeydik.
Bir tesadüfin teneffüsünü yaşıyorduk. Aşk, artık oksijenini bizim için biriktiriyordu.

-Gizlice rüzgarını bekledim uzaklardan.Seni bana çağıran bu esintinin düş bülbülü olup geldim kırmızı gülüne.Mecazlar sustu.Benzetmeler dilsiz kaldı.Betimsel bir orman olup seni yazdım betik şehirler gibi.

Güzelliğinle dans ettin ruhumun en özel etkileniş damarına.Sözcüklerle, manalarla,duygularla valsına karşılık verdim.

Bir viyolin sesinde , sessiz yaşamlara sızdım.Sessiz bir senfoni gibi içsel
Şarkılarda kaldım.
Telaş içinde kalmış anlar gibi ütülendi sensiz ve sessiz ruhum.Sana aktım, sana sürüklendim kelamların diliyle.

Yüreğimin en güzel çatısında yuva yapan güvercinim ol
-aşkın sonuna dek uçuver.
-aşkın sonuna dek yuva yapıver.
- aşkın sonuna dek kuluçkada kalsın sevdamız.
Yarın bir bebek sesi kadar tizdir yar olmaya. Yarın, bir yarin annelik kokusu kadar yayılır yar bağrıma.

Yarından sonra yarimden sonra yarimden öte bir yerde özel hayallerle bekleniyorsun aşk hazinem……..