Artık Ölüleri Yemeyin

Gözlerinin gölgesinde
Yolumu görebilmek için
Kaç şiir yaktım
Hiç bir şeye yaramayınca
Kültablom da
Yanmış şiirlerimden
koleksiyon yaptım

En güzeli yazılmamış olandır şiirlerden
En güzel senin yaşanmamış olması gibi
Söyle kaç kanserli hücre;
Bunu sürdürmenin bedeli ?

Sanırım;

Artık bu halkın aç nefsine
Ödeyecek kalmadı hücresi
Fakat biz en büyük savaşı
Noktayı koyduğumuz
Sessizlikte yaptık

Bu yüzden sussam ne çare ?
Güneş gözlerini odamda açsa
Gölgen yine belirir odamın bir köşesinde
Bu kez martı sonuna kadar açsa;
Kanatlarını
Artık kedinin yapabileceği;
daha fazla katılaşmaktır,
Kokan leşiyle

Çok basit bir şey istiyorum;
Artık ölüleri yemeyin