beyaz bir örtüye büründü gitti
sevdi hiç gülmedi süründü gitti
bir düş gibi geldi göründü gitti
onu benden ayıranlar kahrolun
karaydı gözleri karaydı kaşı
yüreğime indirdi bir kara taşı
dinmez oldu yıllardır gözümün yaşı
onu benden ayıranlar kahrolun
oturup dizdize sohbet ederdik
bir ben bir o ne hoş türkü söylerdik
ölünceye dek hep sevelim derdik
onu benden ayıranlar kahrolun
daha gençliğine yeni başladı
bizim için mutluluğu düşledi
beni sevdi diye suç mu işledi
onu benden ayıranlar kahrolun
dua yazıp şeytanlara uydular
beni sevdiğime hasret koydular
en sonunda birtaneme kıydılar
onu benden ayıranlar kahrolun
incecik belini her sarışımda
nolur hep gül diye yalvarışımda
şimdi bir resmiyle durur karsımda
onu benden ayıranlar kahrolun
bir mektup yazmıştı şu an elimde
unutmadım onu adı dilimde
o ölmedi yaşıyor benim kalbimde
onu benden ayıranlar kahrolun
mart 1986
Rahim TAŞKayıt Tarihi : 3.4.2003 09:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rahim TAŞ](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/04/03/artik-o-yok.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!